Inspirerende teksten.

Deze teksten spreken mij erg aan.

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis
waar we het allerbangst voor zijn.
We vragen ons af:
Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent
opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker zouden gaan voelen.
We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.
Nelson Mandela  in zijn inaugurele rede uit 1994.

`Deep inside a huge potential beckons, waiting to open us to the infinite wisdom, freedom and love within. This presence is calling you home right now, longing to set you free.`
Diep van binnen hebben we een onbegrensde vreugde, een potentieel talent, een oneindige liefde, een bron van creativiteit. Die ligt daar lonkend te wachten, roept je op dit moment toe, nodigt je uit om je eigen grootsheid te ontdekken en spoort je aan om de diepten van de wijsheid binnen in je te peilen en daar een enorm vermogen te ontdekken dat je in staat zal stellen om alles te creëren wat je maar wilt.
Elk kind wordt geboren als een stralende aanwezigheid, met dit onbegrensde vermogen. Helaas wordt deze aangeboren schittering in de loop van het leven met al zijn beproevingen bedekt met lagen onverwerkte pijn, faalmomenten en emotionele blokkades. Het is net alsof we op de wereld komen als een sterk stralend licht waar het leven op een snode manier een lampenkap overheen zet en het verduistert. Na een tijdje identificeren we ons steeds meer met al die lagen en vergeten we dat er al die tijd iets geweldigs in ons zit.
Brandon Bays.

 “Geloof niet in iets alleen omdat het gezegd is. Ook niet aan tradities omdat ze uit de oudheid aan ons zijn overgeleverd. Ook niet in geruchten als zodanig. Ook niet in geschriften van wijzen omdat wijzen ze schreven. Ook niet in fantasieën die misschien veronderstelde geestelijke inspiratie moeten voorstellen. Ook niet in gevolgtrekkingen afgeleid uit de een of andere toevallige veronderstelling. Ook niet op gezag van onze leraren of meesters.
Geloof alleen wanneer het geschrift, de leerstelling of het gezegde door uw eigen verstand en door uw eigen bewustzijn wordt bevestigd. Daarom leer ik u om niet zomaar te geloven omdat gij hebt gehoord, maar om  –als u met instemming van uw eigen bewustzijn gelooft-  in overeenstemming daarmee te handelen”.
Boeddha.

De cirkel van het beeld.

Als ik blijf kijken
Zoals ik altijd heb gekeken
Blijf ik denken zoals ik altijd heb gedacht

Als ik blijf denken
Zoals ik altijd heb gedacht
Blijf ik geloven zoals ik altijd heb geloofd

Als ik blijf geloven
Zoals ik altijd heb geloofd
Blijf ik doen zoals ik altijd heb gedaan

Als ik blijf doen
Zoals ik altijd heb gedaan
Blijft mij overkomen wat me altijd overkomt

Voetstappen

"Heer, U hebt gezegd dat - als ik
eenmaal besloot U te volgen - U
dan de hele weg met mij zou gaan.
Maar nu zie ik dat er juist in de
moeilijkste tijden van mijn leven
slechts één paar voetstappen in
het zand is."
De Heer antwoordde: "Ik houd van
je en zou je nooit verlaten.
In jouw momenten van strijden en
lijden, daar waar je maar één paar
voetstappen ziet...
dat waren de tijden dat Ik je droeg."

Het gebed dat verhoord werd.
Ik vroeg om kracht
En het leven gaf me moeilijkheden om me sterk te maken
Ik vroeg om wijsheid
En het leven gaf me problemen, om te leren ze op te lossen.
Ik vroeg om voorspoed
En het leven gaf me verstand en spierkracht, om mee te werken.
Ik vroeg om moed
En het leven gaf me gevaren, om te overwinnen.
Ik vroeg om liefde
En het leven gaf me mensen, om te helpen.
Ik vroeg om gunsten
En het leven gaf me kansen.
Ik ontving niet wat ik vroeg, ik ontving alles wat ik nodig had.

Loslaten

Om los te kunnen laten is liefde en kennis nodig.

“Loslaten” betekent niet dat het me niet meer uitmaakt. Het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

“Loslaten” betekent niet dat ik ‘m smeer, het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

“Loslaten” is jezelf toestaan om te leren van je ‘fouten’.

“Loslaten” is machteloosheid toegeven hetgeen betekent dat ik het resultaat niet altijd in de hand heb.

“Loslaten” is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven; het is jezelf zo goed mogelijk maken.

“Loslaten” is niet zorgen voor maar geven om.

“Loslaten” is niet even regelen maar ondersteunend zijn.

“Loslaten” is niet oordelen maar de ander toestaan mens te zijn.

“Loslaten” is niet ontkennen maar accepteren.

“Loslaten” is niet in het middelpunt staan en alles beheersen, maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

“Loslaten” is niet anderen tegen zichzelf te beschermen, het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien .

“Loslaten” is niet treiteren, schelden of ruziemaken maar zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die te verbeteren.

“Loslaten” is niet alles naar mijn hand zetten maar elke dag nemen zoals die komt en er mijzelf gelukkig mee prijzen.

“Loslaten” is niet anderen bekritiseren of reguleren maar proberen te worden wat ik wens.

“Loslaten” is niet spijt hebben van het verleden maar groeien en leven voor de toekomst. “

Harm Wagenmakers

Je hebt de vrije wil, te kiezen voor........

Ja, zeg het maar.

Het leven biedt onselk momenteen scala van mogelijkheden

om ons leven te leven naar eigen wens......

Maar....

Waar wil je heen?

Wat wil je doen?

Wat zou jij doen,

Wanneer je vrij zou zijn,

Volkomen vrij en op jezelf?

Zonder rekening te hoeven houden met familie, vrienden enzovoort?

Het leven creeert steeds weer nieuwe situaties....

Situaties waarop we reageren kunnenen waardoor we wegen kunnen vinden

om ons vrij te maken van obstakels die ons geluk in de weg staan.......

Maar......

Hoe maken we onszelf vrij

Wanneer we ons vastgezet hebben, en verantwoordelijkheden zijn aangegaan....

en daardoor onbedoeld situaties voor onszelf hebben gecreeerd die we niet vooruit bedenken konden.....

Want het leven speelt een spel met ons en wij, wij spelen mee....

Het spel van de golven

Het spel van de zon en de maan

Het spel van actie en reactie,

van kiezen tussen goed en kwaad

waarin we alleen de juiste beslissing kunnen nemen door naar ons eigen hart te luisteren

en niet naar de buurman, of collega....

Door niet te luisteren naar hen die zeggen dat jij het niet weet....

en dat zij het daarom wel even voor jou zullen beslissen....

Nee........ we zijn geen speelbal van het lot......

We zijn wel degelijk heel goed in staat ons leven en dat van anderen mooier en fijner

en gelukkiger te kunnen maken....

Maar...

Daarvoor is het nodig dat we ons laten varen op de golven

Meegaan op de wind en ons daarbij goed vasthouden aan ons gevoel van mededogen, medeleven en medemenselijkheid...

We kunnen kiezen voor meer vrijheid....

Maar durven we dat ook?

Je meer vrij voelen is jezelf meer kunnen ontspannen

en wanneer je jezelf meer kunt ontspannen ga je je zelf beter voelen en kom je vanuit een innerlijke rust

vanzelf meer bij je natuurlijke gevoel van mededogen enzovoort.......

En bij je natuurlijke gevoel van

LIEFDE..... wat denk je van liefde?

Liefde is jouw beste bescherming.

Kwetsbaar durven zijn is je grootste kracht.

Open staan voor het leven....

Kom, sluit je zelf niet af.... daardoor verhard je....

en waarom zou je..... ben je bang?

Ja, bang voor jezelf misschien..... bang om jezelf los te laten......

bang om te vertrouwen op het onbekende.....

Maar het onbekende is niet onbekend.....

Het is zelfs een deel van jezelf, want jij weet zelf niet hoe je reageren zal op nieuwe situaties.

Maar keuzes maken doe je eigenlijk altijd in elke situatie.....

Zorg dan dat je altijd kiest voor mededogen.... alsjeblieft.

Kies voor die natuurlijke liefdeskracht die in jou zit.

WANT LIEFDE IS JE BESTE BESCHERMING......

DAAR HELP JE JEZELF...... EN DE HELE WERELD MEE.

ANGST 

Als er angst in mij is, moge ik inzien dat het Universum mij verwelkomt en omarmt.

Als er woede in mij raast, moge ik anderen volledig in hun waarde laten.

Als ik me wanhopig voel over mijn eigen zwakte en kwetsbaarheid, moge ik bewust zijn dat dit in ieders leven voorkomt.

Als ik pijn en eenzaamheid in mij voel, moge ik mijzelf omarmen in liefde en mededogen.

Moge ik overspoeld worden door geluk- en het dan weer los laten.

Als ik overtuigd ben van mijn eigen gelijk moge ik dan ook in staat zijn om om mezelf te lachen.

Wacht!

Door open te staan voor verandering, zou ik dan een glimp van iets dat geruststellend en veilig voelt, iets dat altijd en onveranderlijk bij mij is, op kunnen vangen?