Brandon Bays heeft internationaal succes met haar eerste boekDe helendereis (the journey). Ze reist de hele wereld door om overal zeer populaire workshops te geven die deelnemers in staat stellen zichzelf te genezen van diepe trauma´s en (emotionele) verwondingen. De revolutionaire aanpak die ze ontwikkelde na haar eigen genezing (zonder medicijnen of operatie) van een grote tumor wordt wereldwijd gebruikt in scholen, ziekenhuizen, verslavingscentra, in kerkgenootschappen, door psychologen, doktoren en door heel veel andere mensen.

Brandon Bays ondervond aan den lijve dat vergeten iets anders is dan vergeven. En vergeven, zegt ze, haalt emotionele blokkades weg, geneest lichaam en ziel.

`Ik heb geleerd dat het één ding is om te accepteren, maar iets heel anders om te vergeven".

"Als je het slechts accepteert, voel je jezelf nog steeds slachtoffer, veroordeel je de ander en ga je zelf op een voetstuk staan. Het doet pijn om te vergeven. Omdat je je trots op moet geven, en er niet langer ´boven´staat, maar naast de persoon gaat staan die je dit aandoet. Om te vergeven moet je je hart openen en werkelijk totaal vanuit je hart vergeven, dat maakt vrij. 

Als negatieve emoties niet verwerkt worden, worden ze fysiek opgeslagen als celgeheugen. De cellen in ons lichaam vernieuwen zich continu, huidcellen vernieuwen zich bijvoorbeeld elke vier weken en levercellen elke zes weken. Een ziekte in je lever zou dus na zes weken weg moeten zijn, maar dit is niet zo. Kennelijk kopieert de nieuwe cel informatie van de oude. Doordat ik mijn onverwerkte emoties onder ogen zag en die ontlaadde, kon ik het celgeheugen als het ware uitwissen. De vastgezette herinneringen werden afgevoerd en de cellen in mijn baarmoeder konden zich vernieuwen zonder de oude informatie".

"Begrijpen en accepteren is heel mooi, maar de sleutel tot ontlading ligt in het schenken van vergiffenis".

"Mijn ziekte schudde me wakker. Het spoorde me aan om te onderzoeken hoe ik in het leven stond en me te bevrijden van oude gevoelens van verdriet, wrok en angst. Achteraf zie ik dat ik de compassie in mezelf moest vinden om te vergeven. Om het onvergeeflijke te vergeven. Mijn ziekte heeft me zoveel gegeven. Het heeft me leerinstrumenten aangereikt die ik kan doorgeven aan anderen en het heeft mijn hart geopend om voorbij gedrag te kijken, naar de emotionele blokkades die maken dat mensen op een bepaalde manier reageren. Dat is een triomf". 

"Mensen vinden het moeilijk om het idee te accepteren dat je jezelf kunt genezen".

"Artsen worden opgeleid om aan het lichaam te sleutelen, zoals automonteurs aan auto´s sleutelen en vergeten onderwijl dat mensen niet alleen uit een lichaam bestaan. We hebben een lichaam, geest, emoties. En zijn ook een ziel. Ik adviseer mensen altijd om op alle mogelijke manieren genezing te zoeken: en in de medische wereld, en met dieet en beweging, en op geestelijk niveau. Want we zijn geconditioneerd om ons alleen over te  leveren aan dokters, deskundigen, wetenschappers. Die zullen wel weten wat goed voor je is. Of een acupuncturist of yogaleraar zal je wel helpen. Terwijl je juist dieper in je lichaam zou moeten zinken, in de emoties die je lichaam heeft opgeslagen. Je kunt die opgeslagen, onverwerkte emoties niet ontwijken, want ze zullen jou niet ontwijken".

"Als we ouder worden gooien we het luik van emoties dicht. We zijn bang om emoties te voelen".

"Als baby uit je je emoties vrijelijk, als kind denk je dat het niet toegestaan is om te voelen (niet huilen, stel je niet aan, je bent toch al groot, er is niets aan de hand) en als we ouder worden ontwikkelen we strategieën: we drinken onze ongewensde emoties weg, roken ze weg, shoppen ze weg, eten ze weg. We zetten de televisie aan en lezen de krant totdat ons hoofd vol zit met informatie en we niets meer voelen. Ik deed precies hetzelfde. Ik had mijn eigen jeugdtrauma netjes geanalyseerd en de deur weer dichtgedaan, zodat ik door kon gaan met mijn comfortabele leventje. Pas toen ik echt naar binnen keek, zag ik dat dat niet genoeg was. Je moet bereid zijn te voelen, want emoties zijn de poortwachters van de innerlijke reis naar je ziel. Onbewust verlangen we allemaal naar het contact met onze ziel. De ziel, die intelligente levenskracht, heeft niet alleen het vermogen om creativiteit, liefde en inzichten te brengen, maar ook om het lichaam te helen. Mijn innerlijke reis, de Journeymethode, bracht mij weer in contact met mijn ziel om mijn eigen antwoorden te vinden".

"De journey is een voortdurend proces".

"Ik doe elke week een journey. Ik zie het als een emotionele schoonmaak, zoals ik ook mijn huis eens in de zoveel tijd moet soppen. Het is niet zo dat ik een doorbraak heb gehad en dat ik nu op mijn lauweren kan rusten. Het vergt inspanning om je bewust te zijn van je emoties en je innerlijke processen. Je moet bereid zijn om je eigen leugens, jaloezie en kwaadheid onder ogen te zien. Keer op keer brengt het me verlossing. Het heeft me geholpen toen mijn echtgenoot me verliet. Het heeft me geholpen toen ik mijn strandhuisje in vlammen zag opgaan. Geloof me, het leven blijft me uitdagen! Tegelijkertijd is er een gevoel van eenheid, liefde en vrede dat me sinds mijn eerste Journey nooit meer heeft verlaten. Uiteindelijk is liefde de echte reis".

Brandon Bays in Happinez nr. 1-2005